คำถาม ที่ยังไม่ได้ตอบ

เนื้อเรื่อง

ก่อนที่ฉันจะมาอยู่ที่นี่
ในดินเเดนที่หลายคนอยากมา
เเละหลายคนก็ไม่อยากมา
ฉันได้ ผ่าน อะไรๆ มาหลายอย่าง
ถ้าเทียบกับคนที่อายุเท่ากับฉัน
เเต่มันก็ยังน้อยไปสำหรับ1ชีวิต
ที่ควรจะมีโอกาสได้เรียนรู้กับหลายๆสิ่งที่ผ่านมา
สำหรับฉัน มีอยู่หนึ่งคำที่ฉันไม่เคยได้สัมผัสอย่างใกล้ๆซักที
คำว่า\"รัก\"

\"พัมพ์กิ้น.......เเม่ไปเเล้วนะลูก\" แม่พูดกับฉัน
ในสัปดาห์สุดท้ายที่ฉันจะได้อยู่ในโรงเรียนประจำ แห่งนี้
ทุกๆวันของฉันที่ทำให้ฉันรู้สึกว่า ฉัน เป็นคนที่ต้อง อยู่ได้ด้วยตัวเอง
พ่อของฉันท่านเสียไปตั้งแต่ฉันยังเด็ก แม่เลยต้องทำงานหนักขึ้น
แม่เลยส่งฉันมาที่โรงเรียนประจำแห่งนี้
ซึ่งฉันรู้สึกว่ามันไม่ต่างจากสถานกักกันเท่าไหร่
ฉันกับแม่ไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่
แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ฉันรักแม่น้อยกว่าคนอื่นเลย
ทุกๆวันฉันตื่นขึ้นมาพร้อมๆกับเพื่อนที่ฉันยังไม่เคยรู้ว่าเค้าจริงใจกับฉันรึ

เปล่า
ทุกๆคนที่นี่ต่างหาว่าฉันเป็นคน เก็บตัว
แต่ฉันว่า ฉันไม่ได้เป็นคนเก็บตัวนะ
ฉันเพียงต้องการให้เวลากับตัวเองเท่านั้นเอง
สี่วันสุดท้ายที่โรงเรียนนี้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว
วันนี้เป็นวันศุกร์แล้วแม่กำลังจะมารับฉันที่โรงเรียนอีกครึ่งชั่วโมง
คนอื่นเค้าคงจะไปงานเลี้ยงรุ่นกัน
ฉันอาจจะเป็นคนเดียวในรุ่นที่ไม่ไปในงานงานนี้
.....................นั่นไง แม่ฉันมาแล้ว เอ๊ะนั่นเค้า

มากับใครนะ....
ใช่คนที่แม่ฉันพูดถึงบ่อยๆรึเปล่านะ
ใช่แล้ว นายอาทิตย์ เค้ากำลังจะมาเป็นพ่อใหม่ของฉัน...
ไม่ ไม่จริง ฉันเปลี่ยนใจแล้ว
ฉันจะไปงานเลี้ยงรุ่น
ฉันคงทนเห็นแม่อยู่กับหมอนั่นไม่ได้จริงๆ
\"แม่คะ....พัมพ์ เปลี่ยนใจแล้ว พัมพ์ จะไปงานเลี้ยงรุ่นนะคะ\"
\"อ่าวหรอ...ได้ลูก...งั้นเราไปทานข้าวกันเถอะค่ะคุณ\"
ฉันรีบกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อ
เปลี่ยนเป็นชุดที่ฉันคิดว่า ฉันสวยที่สุด
ฉันจะเปลี่ยนจากยัย หนอน ที่มีโลกส่วนตัว
เป็น ผีเสื้อตัวใหม่ที่พร้อมจะเปิดใจให้โลกใบนี้ซักที
............
..........
วันนี้ฉันคิดว่า ฉันคงจะเปลี่ยนทัศนคติที่มองฉันซะที
ฉันเดินเข้างานด้วยชุด กระโปรงสีขาว จุดชมพู ด้วยความมั่นใจ
\"เเหม.....พัมพ์กิ้น วันนี้สวยเชียวนะ\" เมย์ ทักฉันอย่างตื่นเต้น
ฮะ...อะไรนะ เค้าชมฉันหรอ จริงหรอ
งั้นก็คงได้เวลาที่ผีเสื้อตัวนี้จะได้กางปีกให้คนอื่นได้เห็นซะทีนะ
..............
..............
................
..............
งานนี้ไม่สนุกอย่าที่ฉันคิดแฮะ
น่าเบื่อจริงๆ
ฉันเห็นแต่ผู้คนสวมหน้ากากเข้าหากัน
แย่จริงๆ
เอ๊ะ...........คนนั้นเค้าเดินมาหาฉันรึเปล่านะ
ตายแล้ว
เค้าจะเดินมาหาฉัน
มาแล้ว.............
\"สวัสดีครับ........คุณเป็นอะไรรึเปล่า\"
ฉันนั่งคุยกับเขาซักพัก ก็ได้รู้ว่าเค้าเป็นพี่ชายของเพื่อนฉันเอง
เค้ามารับน้องสาวเเล้วน้องยังไม่ยอมกลับก็เลยนั่งคอย
เค้าชื่อ ครีม
เค้าน่ารักดีนะ
อัธยาศัยดีมากๆๆเลย
เฮ้ยจะบ้าหรอ นี่ เธอกำลังจะชอบเค้าใช่มั้ยเนี่ย
--* เอาเถอะ กลับบ้านดีกว่าเนอะ
.......................
........................
.....................
.....................
จากวันนั้นถึงวันนี้มันก็สามปีมาแล้วนะ
ฉันกับครีม เพิ่งมาคบกันได้ปีครึ่งเอง
ฉันรัก ผู้ชายคนนี้จริงๆนะ
ฉันคิดจะฝากทั้งชีวิตไว้ที่เค้าแล้วหล่ะ
เค้าเป็นคนดี
ตลอดปีครึ่งที่ผ่านมา เค้ามีเพียงฉันคนเดียว
เค้าเปลี่ยนเด็กผู้หญิงที่
เก็บตัว
ขี้กลัว
ให้เป็นคนใหม่ที่ สดใส และ กล้าเผชิญกับ ทุกอย่าง
ฉันย้ายออกมาจากบ้านแล้ว
ฉันทนคุณอาทิตย์ไม่ไหวเค้า ดีแต่กับแม่
แต่กับฉันเค้าเห็นฉันเป็นแค่เด็กผู้หญิงที่ไร้ความหมาย
แค่นั้น ยังไม่พอเค้ายังบอกแม่ว่าฉันเสพยาอีกตังหาก
เค้าอยากให้ฉันออกจากบ้าน มานานแล้ว
ฉันก้เลยสนองตัณหาเค้าซะด้วยการออกมาจากบ้านนั้นซะเลย
วันนี้ฉันมีนัดกับครีม ฉันต้องไปหาเค้าที่ลานน้ำพุสยามนี่นา
มันกี่โมงนะ
เอ๊ะ.....................................

.
บ่ายสองหรือสองทุ่มนะ
คงบ่ายสองมั้งเนอะ
ไม่เป็นไรเดี๋ยวเค้าคงโทมาเองมั้ง
........................
บ่ายสองแล้วไปหาเค้าดีกว่า
................................
.............................
...........................
...........................
นั่นไง ครีม แหม มาคอยเราเลยหรอเนี่ย
รีบไป หาเค้าดีกว่า
......................................

...
............................
........................
................
เอ๊ะ นั่นใครนะ
ผู้หญิงนี่นา
เค้าเดินไปหาครีมทำไมกัน
อ่าว แล้วทำไมครีมเดินไปกับเค้าหล่ะ
ไม่คอยเราหรอ
หรือว่า..............................
เราไม่ใช่คนเดียวที่ครีมบอกว่ารัก
ไม่
ไม่
ไม่
ไม่จริงหรอก ชั้นต้องเชื่อใจครีมก่อนสิ
ไปถามเค้าละกัน
............
............................
.....................
.......................
..................
.....................
\"ครีมๆๆๆๆๆ เรามาแล้ว\"
\"พั้มพ์ มาทำอะไรหรอ\"
\"อ้าว ก้ ครีมไม่ได้นัดพัมพ์หรอ\"
\"....................... ครีม นี่ใครหรอคะ \"

ผู้หญิงคนนั้นถามครีมด้วยท่าทางแปลกๆ
\"เอิ่มเพื่อนน่ะ นุ่น\"
เพือ่นหรอ
เพื่อน
เพื่อน
ครีม พูดออกไปได้ไงนะ
ฉันเริ่มเข้าใจอะไรๆ ดีขึ้นแล้วหล่ะ
ฉัน เริ่ม วิ่ง
วิ่ง
วิ่ง
วิ่ง
วิ่งไปให้ไกลที่สุด เท่าที่ฉันจะทำได้
ฉันไปที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง
ตอนนี้มืดแล้ว
แต่ก็ไม่มีดวงดาวให้ฉันมองซักดวง
ฉันเริ่มเดินกลับหอ
เดินๆ
เดินๆ
เดินจนถึงที่หอ
ทำไมอยู่ๆฉันหมดแรงนะ
ทำไมอะไรๆก็มืดไปหมด
มืด
มืด
มืดเหลือเกิน
.........................
.....................
...........
........
...
ตอนนี้ฉันอยู่ที่โรงพยาบาล
คุณหมอบอกว่าเม็ดเลือดขาวของฉันบกพร่อง
ฉันอ่อนเเอ มาก
และคงอยู่ได้อีกไม่นาน
ฉันเลยเริ่มคิดถึงเรื่องที่ ผ่านมาสี่ปีนี้
ทุกอย่างมันเร็วมาก
เร็วเกินไป
ตั้งแต่เด็กสาวคนนึงที่ไม่กล้าและตามหาความอบอุ่นมานาน
ได้พบความอบอุ่นอันหลอกลวง
และได้ ออกมาจากที่พักใจที่สุดท้าย
จนมาเป็นยัยขี้โรค ต้องนอนอยู่ที่โรงพยาบาลนี้
เมื่อฉันรู้ว่า ฉัน คงทำอะไรกับชีวิตตัวเองไม่ได้แล้ว
ฉันรู้สึกถึงร่างกายที่เริ่มชา และค่อยๆหมดความรู้สึก
คงหมดเวลาของฉันแล้วสินะ
ฉันหลับตา
และจากโลกนี้ไปอย่างช้าๆ
จนหมดลมหายใจ
...................
............................
......................................
......................................

......
ตอนนี้ฉันก็ได้มาอยู่ในที่ๆฉันได้บอกไป
ไม่รู้ว่ามันคือนรก หรือ สวรรค์
เพราะสำหรับฉัน มันคือที่ๆ
ให้ฉันได้คิด
ว่า คำว่า\"รัก\"ที่ฉันตามหามานาน
ฉันตามหาเพื่ออะไร
ถึงตอนนี้ฉันก้ยังไม่ได้คำตอบอยู่ดี
ได้แต่หวังว่า
คนที่หลงเหลืออยู่บนโลกที่วุ่นวายนี้
จะช่วยหาความหมายของคำๆ นี้
ให้เจอทีแล้วช่วย
อธิบายความรู้สึกของมันให้ฉันรู้
ถ้าไม่อย่างนั้น
คำๆนี้
คงเป็นปริศนาในใจของอีกหลายๆคน
ต่อไป